Aðalsteinn var kvikur og lipur í hreyfingum, með hláturmilda hlýju í augunum og sífellt að segja eitthvað sem átti ekki beinlínis að vera fyndið, en næstum því. Það var eins og hann vildi þröngva heiminum til að vera óvæntur og broslegur staður. Og oft tókst honum það. En ekki að þessu sinni. Hann snerist hring […]