Gesturinn | Ármann Jakobsson

– Skollinn, sagði hann og hugsaði. Hann var alltaf fallegastur þegar hann var niðursokkinn í eigin hugsanir eins og nú. Litli sonur þeirra setti líka oft upp sama svipinn. Það kom alltaf eitthvað gott úr því þegar hann hvarf inn í þennan heim. – Manstu eftir lausu fjölinni í geymslunni? sagði hann hægt. – Hann ætti […]
0